Sneevliet, rebel

wereld van heden en morgen als de hoofdzaak erkennen maar in alle omstandigheden aan een toekomst denken waarin normen van hoog gehalte de betrekkingen van mens tot mens zullen regelen. Voor ons zijn wereldvrede en verbroedering geen begrippen geweest, die nooit verwezenlijkt kunnen worden. Van hoe jong af dien ik in de tempel van de Solidariteit, de levende kameraadschap van allen voor allen. Tot 8 maal toe maakte ik persoonlijk belang op gewichtige ogenblikken ondergeschikt aan het dienen der Solidariteit. En ik kan het leven niet zien als een mislukking, omdat veel zaad op steenrotsen viel en omdat nu de Dood roept in deze gestalte. Ik denk aan de dichtregels van Henriëtte Roland Holst: 'Ik weet dat dezulken bestaan om de kloof te helpen dempen, waardoor het volk moet gaan.' Ik erken die waarheid en hoop uit haar kracht te puren tot het laatste ogenblik.

Ik hield vast aan eigen geloof, eigen weg en eigen roeping en de pater, die mij hier bezocht kon mij er niet toe brengen, Moeder, om een weg terug te gaan, die ik niet als bruikbaar erken. Zo is het goed! Op Westerveld zul je nog wel eens zijn om de beide Jongens te bezoeken op de stille plaats bij het crematorium. En Je zult daar een nieuwe plaats vinden, die gewagen zal van de vaste band, die het leven tussen ons heeft gevlochten! Wees sterk, Moeder! Wees Jezelf bewust van het vele goede, dat Jij in Je naaste omgeving zult kunnen schenken. Vind daarin Je levensdoel en denk vaak aan Jouw eigen Henk, Jouw eigen omdat hij met Je wilde gaan tot het eind! Gedenk hem in zachtheid. Ik hoop dat aan Je afzondering spoedig een einde komt en het normale leven ook in deze harde tijden veel zachtheid brengt aan Jou. Lees de gedichten waar Je van houdt en luister vaak naar het naklinken van veel muziek uit ons beider samenleven. Ik kus Je handen, de vingers, Je haar en Je ogen. Dag Moeder Mien van je dankbaren Dikkop!

83