Jullie is jodenvolk

meid.' Jacob Glas is er ook, zij hebben veel aan elkaar. Om een plaats in de schoenmakerij wordt gevochten, het is vader niet gelukt, hij wacht er op doorgestuurd te worden, naar Polen. 'Ik heb altijd hard moeten werken. Wat kunnen ze me nog meer aandoen? Maar zorgen jullie er vooral voor, uit hun poten te blijven.'

Een laatste kaart van vader, uit de trein gegooid.

Donderdagnacht.

Lieve Sien, Salie, Bep en Elsje,

De hoop gewekt door het lange oponthoud in Westerhork is ijdel gebleken. Vannacht ben ik op transport gestéld. In gedachten omhels ik jullie allen en roep jullie een vaarwel en tot ziens toe. Heel veel kussen van je man, vader en opa.

Wanneer zullen wij hem weer zien? Hoe lang zal de oorlog nog duren?

sientje

Elke dag komt moeder bij ons. Ze mist vader heel erg, Mau-rits trouwens ook, maar hij is gelukkig veilig in Apeldoorn. Ze praat voortdurend, wil weten hoe lang de oorlog nog kan duren, of er ook brieven uit Polen komen, hoe ze vader kan schrijven. Van het geld uit de winkel wil ze haast niets hebben, maar het komt haar toe, nu vader er niet is, ik heb het hem beloofd en zou er alleen mijn loon af houden. Al haar liefde geeft zij aan ons Elsje. Samen gaan ze naar de eendjes op de kade, ergens haalt ze wel broodkorstjes vandaan.

Links en rechts worden razzia's gehouden, oproepen verstuurd. Moeder zal er niet bij zijn. De dokter heeft een verklaring gegeven dat zij ziek is en daarop heeft zij een stempel gekregen, van de Joodse Raad. Doktersstempels zijn heel veilig.

Zijn ze wel veilig genoeg?

94