Een geintje

Sallie Wegloop

...een naakte vrouw snelt over straat... golvende lange haren en borsten meewiegend met haar bovenlichaam, terwijl zij in vervoering zingt en voor zich uit staart... mensen lopen achter haar aan en roepen zonder dat zij het hoort... ik dring naar voren om bij haar te komen, maar dan verdwijnt zij, en steeds opnieuw...

Een man spreekt mij vermanend toe. Mijn hart hamert in mijn borst, zo schrik ik. Klam is mijn lichaam van zweet. Het is alsof er met scheermesjes in mijn voorhoofd wordt gekerfd tot ik er misselijk van word.

Angstig richt ik mij op, gooi dekens van mij af. Alleen in een bed. Een kamer die ik niet ken. Gebroken licht door groene gordijnen.

...de melkprijs wordt met een cent verhoogd...

Iemand heeft hier gisteravond de radio laten aanstaan. Waar ben ik in godsnaam? Mijn broek ligt op de grond gesmeten, mijn jasje hangt scheef over een stoel. Op een nachtkastje naast het bed rust breekbaar een staafje zilverwitte as van een opgebrande sigaret. Een schroeivlek op briefpapier, en als ik het knopje van een schemerlamp indruk lees ik: Hotel Vijfde Stad des Lands. Vijla, valt mij in, en even moet ik glimlachen, doch mijn hoofd doet me pijn. Vijla, onze steno-afkorting.

Nu weet ik het weer.

35