Kinderdief

Elke dag stap ik even af in de Vijzelstraat, met mijn fiets aan de hand, kijk dan bij Boekmans antiquariaat of ze er nog liggen; de Sämtliche Werke van Marx & Engels, de beroemde Mega-uitgave, zes delen voor twaalf en een halve gulden. Een deel ervan is in Duitsland in het openbaar verbrand, de rest naar Nederland geëxporteerd voor de deviezen. Bijna heb ik het geld bij elkaar, het is een hele dobber geweest. Vijf gulden zakgeld per maand, de contributies eraf van de vakbond, de partij, de jeugdbeweging, mijn sigaretten. Eind van de maand durf ik het wel aan.

Met zijn vieren lopen we in de Swammerdamstraat langs het reclamebord. Een aanplakbiljet van de nsb erop. 'Dat moet eraf, jongens', beslist Leo. Ik heb een padvindersmes bij me, haal het te voorschijn. 'Doe jij het', roept hij, 'wij gaan posten.'

Plotseling word ik in mijn kraag gegrepen.

'Doe niet zo vervelend', zeg ik, schud me los. Ze willen me natuurlijk aan het schrikken maken, maar als ik omkijk is het een agent in burger, de penning houdt hij in zijn hand.

Je kan de bekeuring afkopen. Het kost mij tien gulden. Zouden de anderen er wat bij leggen? Nee, ik vraag het ze liever niet al heb ik het gehoopt. Die boeken van Marx & Engels, nou ja, voorlopig zou ik ze toch niet kunnen lezen, met al het huiswerk van avondschool, het ophalen van brieven, de vergaderingen, de bijeenkomsten op zondag. Misschien kan ik ze later eens kopen.

Wij staan met een groepje voor het stadhuis van de gemeente Huizen om daar op een zuil de verkiezingsbiljetten aan te plakken. Ik heb mijn vakantie opgenomen

64