ontroerend mooi. Het was een hulde aan talloze vrouwen, zonder wier stil offer de mannen in de strijd vleugellam zouden zijn. Het programma zelf was gewijd aan het 35-jarig bestaan van de vara en, ofschoon er menige herinnering werd opgehaald, nogal vlak. Een hoogtepunt was Wim Sonneveld als Willem Parel, en hoe leuk hij dat ook doet, had dit toch geen hoogtepunt mogen zijn. Liesbeth Sanders aan het slot viel dan ook werkelijk 'uit de toon', maar dan in de gelukkigste zin van het woord. Jullie ziet, ik word een trouw radioluisteraar. Wie me dat vroeger had verteld, had ik hartelijk uitgelachen.
Hoe was het vrijdag, met Jo op visite? Prettig zeker, hè? Ik heb haar vorige week weer geschreven. De foto's waren erg leuk. Je vraagt dat in je brief, Bep, maar ik heb daar vorige keer geloof ik al over geschreven. Ze hangen voor me en ik kijk er vaak naar. Het was een mooie dag, de zon schijnt in de kamer, en zo zie ik, wanneer ik naar jullie kijk, ook in de letterlijke zin van het woord zon. Hallo, Bill, hoe is het ermee, m'n boy? Fijn hè, zo'n bezoek op donderdag. Een kwartier is wel gauw om, maar daarna is het toch n«t of het veel langer heeft geduurd, en alsof we nog bij elkaar zijn. Dan denk je zo over allerlei dingen na, waarover we hebben gesproken, en zetje in gedachten het gesprek voort. Donderdag moet ik jou en Karin even een paar minuutjes apart spreken, waar mama niet bij is, om af te spreken wat ze van mij krijgt. Dat wil jij dan wel kopen, hè? Jullie zullen het haast misschien niet geloven, maar ik heb hier nog een druk leventje. Er is veel werk in de bibliotheek, je bent nooit klaar. Alleen 's avonds (en tussen de middag) ben ik nog in de cel, en daar heb ik weer m'n andere bezigheden, lezen, schrijven, enz. Om 10 uur slapen, ja, de slaap die
84