veren. Wat was jij verdrietig, donderdag, Bep. Ik moest er steeds aan denken, en vind je heel erg lief, maar maak je om mij niet zo van streek. Overplaatsing nu betekent heel iets anders dan in de oorlog. Natuurlijk komen zulke herinneringen plotseling om de hoek gluren, zo nu en dan.
Iets anders, voor ik het vergeet. Je mag naast een dagblad ook een weekblad lezen. Ik had als weekblad opgegeven de 'Weekly Review' (verschijnt op maandag) van de New York Times. Daar was geen bezwaar tegen van de kant van de officier. Maar nu zegt men mij hier op het bureau, dat de krantenleverancier het niet kent en er niet aan kan komen. Nou ja. In elk geval wordt het hier in Amsterdam bij de Telegraaf gedrukt. Op het bureau gaven ze me de volgende raad: jij zou rechtstreeks een kwartaalabonnement kunnen nemen, dat dan door de The New York Times moet worden genoteerd op mijn adres in het Huis van Bewaring II (nr. C2/7-C781 enz.) Misschien zou je dat donderdag kunnen doen als je toch naar de stad komt. Het Telegraafgebouw is op de N.Z. Voorburgwal vlak bij het paleis, maar dat weet je wel. Dat zou meteen een mooi verjaarscadeau zijn, waar ik heel blij mee zou zijn.
Ja Bep, je hebt gelijk, als je wat nader met mensen te maken krijgt, sta je vaak versteld van hun egoïsme, al is gelukkig soms ook het tegendeel waar. Maar ach, wat kunnen de buren ons eigenlijk schelen. Ze hebben je geholpen met het kampeerterrein. Dat was fijn en verreweg het voornaamste. Dat ze met hun eigen kliekje willen zijn is wel typerend, maar jullie staan nu mooier en rustiger, en jij bent ontheven van allerlei plichtplegingen. Zo is het dus het beste, al voelde je je terecht een beetje gegriefd. Laten we hopen dat het goed weer
49