Dapper zijn omdat het goed is

als je de tijd hebt om te lezen. En dat bedoel ik echt niet sarcastisch of bitter. Het is werkelijk zo. De kalender van het Humanistisch Verbond mocht ik niet mee in de cel nemen, en ligt netjes ergens opgeborgen. Daar heb ik dus maar weinig plezier van gehad. Hoe is het verder in IJmuiden? Sta je dicht bij de buurtjes? Met het slechte weer zullen jullie nog wel eens bij elkaar zitten. Van naar zee gaan zal wel niet veel komen. Ja, ik zou best even een kijkje willen komen nemen... maar daarom niet getreurd. Is die lekkere slager nog in IJmuiden, vlak bij de haven, waar we altijd worst kochten? Zijn de bramen al rijp? Is de pier nu weer opengesteld voor publiek? Gaan jullie nog een middagje met de boot het Noordzeekanaal en een stukje de zee op? Is Gouda nu helemaal van het strand verdwenen? En de groentevrouw? Kopen jullie wel eens een visje of een ijsje? En stinkt het nog zo naar die vismeel-fabriek? Vragen genoeg, maar m'n brief raakt vol. En daarom: als het weer nu maar beter wordt, prettige dagen, een stevige zoen, Sal.

In de gevangenis op de Weteringschans liepen Michel Raptis en ik elkaar tegen het lijf, hij op weg naar de dokter, ik op weg naar het badhuis. We holden naar elkaar toe, werden uit elkaar getrokken, en daarna werd ik onmiddellijk overgeplaatst naar de Amstelveenseweg. Daar vlakbij, op de Olym-piakade, woonde tante Bertha, de zuster van Mien Sneevliet.

Christl was een dochter van fo Goffree.

Amsterdam, 24 juli 1960

Liefste Bep,

Zondagochtend vroeg. Zojuist wezen luchten. En nu de brief naar huis, die ik vóór twee uur moet inle-

48