Dapper zijn omdat het goed is

weten jullie nog wel? Gisteren heb ik 'Een koning Lear van de steppe' van Toergenev uitgelezen. Die oude Russische literatuur is toch wel heel mooi, en bijzonder menselijk.

Met je vegaardag ben ik nu thuis, hè Bill! Ik vind dat je dit jaar wel een mooi cadeautje hebt verdiend, we zien nog wel tegen die tijd. De brief is bijna vol, hierna nog maar twee brieven... Zo heb ik alles 'onderverdeeld'. Nog maar één kalenderblaadje afscheuren, nog drie keer bezoek, enz. enz.

Jongens dit was het weer voor vandaag. Hierna nog twee keertjes... Tot donderdag, veel liefs, Sal, Papa.

Zondag, 27 augustus 1961

Liefste Bep en jongens,

Het zijn nu toch echt de laatste loodjes, en ze wegen zwaar ook. Zestien dagen 'nog maar', maar toch zestien volle dagen. Enfin, wanneer jullie de brief ontvangen geen twee weken meer. Ik heb er anderen wel eens mee geplaagd als ze zo hardnekkig aan het aftellen waren, maar je ontkomt er niet aan. Je wordt elk ogenblik door duizend gevoelens bestormd, de een nog sterker dan de andere. De ene minuut ga je plotseling heel hard en heel gek zingen uit blijdschap, een minuut later ben je dat vergeten, voel je je helemaal in de ban van het gevangen zijn en kun je haast niet geloven dat er nu zo spoedig een eind aan komt. Terwijl je eerst leefde van het ene bezoek tot het andere, en de daartussen liggende week alleen maar iets onwezenlijks was, heeft elke dag nu betekenis gekregen, is een monster geworden dat je in honderd stukken snijdt om het te doden, maar elk stukje gaat weer leven...

Was eerst de 'zondagse brief de voortzetting van het

199