tieweer wordt dan vorig jaar! Ik troost me met de gedachte dat het binnen altijd erger lijkt dan wanneer je op stap bent, hopelijk is het nu ook zo. Wat was moeder van streek, woensdag, hè, ik had dit zo nog nooit gezien. Ze heeft zich alles wel heel erg aangetrokken, jij was nog even bij mr. Smeets, hè, Bep, die de nodige ongerustheid bij je heeft kunnen wegnemen, naar ik heb begrepen. Mr. Smeets is gisteren ook met vakantie gegaan, hij heeft die meer dan verdiend. Zo komt alles weer geleidelijk in normale banen. Je mededeling donderdag, dat ik per i oktober weer bij het Vrije Volk kan beginnen, heeft me natuurlijk voor het gezin (en daarmee ook voor mezelf) bijzonder verheugd, al zie ik werkelijk tegen die lange nachtdiensten op. Maar ja, nu ze al die tijd zo correct voor het gezin zijn geweest, laat ik, althans voor de eerste tijd, de gedachte aan verandering van werkkring maar varen, en is dit dus de beste, meest harmonische oplossing. Wanneer ik weer thuis ben ga ik het wat rustiger aan doen. Een leven zoals ik de laatste jaren heb geleid zou ik niet meer kunnen opbrengen. Dat zijn niet alleen goede voornemens, ik ben daar voor mezelf van overtuigd.
Van Jo ontving ik een bijzonder hartelijke brief, ze zal wel in haar nopjes zijn dat ik weer bij de A.P. kan beginnen. Je zei donderdag, dat daar nu ook de vrije zaterdag is, hoe kan dat wanneer zaterdagsavonds de krant verschijnt? Voor ik weer aan de slag ga gaan we eerst nog een weekje samen op stap, hoor Bep. Bedenk maar eens, waar je het liefst naar toe zou willen. Met de kinderen gaan we er ook een paar daagjes uit.
Een lotgenoot in de bibliotheek was in een tijdschrift een gedichtje van Bert Brecht tegengekomen, dat heeft hij me gegeven, en dat luidt: Bedenk, vrouw wie aan een noodkreet geen gehoor leent. Maar er
186