van de officier zijn geweest, en hij heeft er waarlijk geen eer mee ingelegd. Hompe is werkelijk een stumper, het armzalig instrument van anderen die hem hebben laten vallen. Elke dag bijna staat in de krant dat hij zo angstvallig wordt bewaakt uit angst voor de wraak van Trotskisten. Ik zal daar in mijn slotwoord iets over zeggen. Wij zijn geen terroristen, wij zouden zelfs armzalige mensen zijn als wij ons op zo'n stumper wilden wreken. Zijn straf, de verachting van het publiek, is waarlijk zwaar genoeg en zal hij zijn leven lang mee moeten dragen. Nu komen onze getuigen, werkelijk van andere conceptie en van andere statuur dan die van de officier. Wat er verder ook gebeure, van één ding ben ik zeker: de Vierde Internationale zal na dit proces voor iedereen een begrip zijn geworden van moedige solidariteit. Als eens haar heldhaftige geschiedenis zal worden geschreven, zal het 'Algerijnse hoofdstuk' daar niet in kunnen ontbreken. Zo jongens, ik ben zo blij voor jullie dat dit alles spoedig achter de rug is. Om jullie maak ik mij nog de meeste zorg, jullie zijn steeds zo flink en dapper geweest, blijft dat, ook nu. Ik heb verschrikkelijke ogenblikken meegemaakt, maar men zal merken dat ik ongebroken en met opgeheven hoofd door het leven kan blijven gaan. Heb vooral vertrouwen in mij, het ergste is nu achter de rug. Ik kan nu weer geheel mijzelf zijn, jullie zult het zien. En de dag dat de gevangenisdeuren voor Michel en mij open zullen gaan kan toch niet meer al te ver weg liggen. Ontzie je arm wel, Bep. Wanneer ik weer vrij ben, zal ik me eens helemaal laten onderzoeken, zo'n jaar voorarrest is tenslotte toch geen peuleschilletje. Een Huis van Bewaring is, alleen al door zijn opzet (voorlopige detentie), ongeschikt voor een langdurig verblijf, iedereen heeft mij verzekerd dat het in de gevangenis veel
179