langdurig voorarrest uit den boze, je komt nooit tot rust. Ik schrijf dit niet om te klagen, hoor, in elk geval heb ik die tien maanden niet onbenut voorbij laten gaan. Dat zal tijdens het proces wel blijken. Ja, Bart, ik word wel oud, grootvader Sal, maar ik heb nog niet verleerd om voor een goede zaak te vechten, hoor. Als ik aan het proces denk word ik helemaal gespannen, de laatste tijd lig ik er 's avonds uren aan te denken. Dan stormt het van binnen bij me, mama weet dat wel, die kent me wel zo'n beetje. Hoor ik het twaalf uur slaan dan vind ik het welletjes, gooi alles van me af, draai me op m'n zij, zeg in mezelf: welterusten lieve Bep, welterusten lieve Bart, welterusten lieve Kaat, denk nog even aan El en de baby, en val prompt in slaap.
O ja, weten jullie dat ik (samen met een ander) de eerste prijs heb gewonnen met de paaspuzzle? Een plak chocolade en een pakje shag. Niet gek, hè, voor een 'criminele'... Fons Hermans heeft gelijk als hij zegt dat het niet aangaat politieke gevangenen als criminele gevangenen te behandelen. Dat gebeurde niet eens in het tsaristische Rusland, daar zaten de politieke apart. Maar, nu ik toch in de bajes zit, heeft het toch ook zijn goede kanten, deze kant van de wereld eens te leren kennen. Er zit natuurlijk echt doorgewinterd gajes, met wie ik elk contact mijd, maar er zitten toch ook heel wat stumpers, door het leven verknoeid op een manier, die elk mens had moeten breken. Enfin... Bart, je vraagt of ik een bepaalde reproduktie wil hebben. Er is een schilderij van Jan Steen, waarop een chirurgijn een heel lieve jonge vrouw de pols voelt. Misschien is daar wel een kaart van. Maar ren er niet de hele stad voor af, hoor! Bep, ik heb de brief van Jupie niet ontvangen. Ik begrijp het niet, want in zo'n brief van een kind staat toch niets bijzonders. Gisteren kregen we de me-
148