tijd in. Een mens is daar nooit te oud voor. En jij bent gelukkig nog jong, al ben je al een hele boy. Wat jij, mam? Wil je mijn collega's bedanken voor de storting op m'n kantinerekening? Hebben ze mijn brief ontvangen? Ja hoor Bep, ik weet het nog best, dat avondje waarop we besloten het saampjes te proberen. Dat is toen heel verstandig geweest, al hadden we er (gelukkig) nog geen idee van dat het soms ook heel moeilijk zou worden. Wel, de basis was hecht genoeg, en tegenslag heeft ons alleen maar steeds dichter tot elkaar gebracht. Zo is het nu ook, en zo zal het blijven. Wat leuk dat Tine er was. Jullie zijn nog oude vriendinnen en zullen elkaar wel heel wat te vertellen hebben gehad. Zij en haar man hebben in de oorlog nooit vergeten, wat te geven voor de pakjes aan moeder, zulke dingen blijven je in het geheugen.
Zijn er nog schokkende veranderingen in ons buurtje? Wonen alle buren er nog? Is de woningbouw nu helemaal klaar? Hoe ziet Osdorp er uit? Alledaagse vragen, maar ik raak er helemaal uit. Doet Karins fietsje het nog goed? En jij, Bart, kan nog best voort met de fiets van mama? Een lekker licht karretje, hè! Is het horloge van Karin gemaakt? Loopt het weer goed? En jouw horloge, Bart, ben je er nog altijd tevreden over?
Hoe gaat het met Jo's bestuurslidmaatschap van de grafische bond? Heeft ze weer iets kunnen doen voor gelijke salariëring van man en vrouw? Ik ben er echt uit, uit al die dingen. Wat dat betreft is zo'n isolement wel doeltreffend, je vervreemdt van tal van problemen waar je haast dagelijks mee te doen had. Gisteren was de 'Humanist' er weer. Hij vindt dat eerst de mensen moeten worden veranderd voordat de maatschappij verandert. Wel, ik krijg nu praktisch onderricht in de wijze waarop de mensen verbeterd worden, en geef
ii8