Dapper zijn omdat het goed is

richtje in de krant dat het voorarrest weer met 30 dagen is verlengd heeft niets te betekenen en is niet meer dan een formaliteit. 5 januari zijn we 23 jaar getrouwd, Bep, wat een tijd al, hè! Nu, ik ben er nog altijd blij om, nog altijd verliefd op die 'Bep-blauwe-blouse'; het huwelijk heeft ons een heerlijk stel kinderen geschonken, 1961 schenkt ons zelfs een kleinkind. Wie zou er dan kniezen? En donderdag zijn we toch weer even bij elkaar, Bep, het is dan - wat een geluk, hè! — juist bezoekdag. De pakkerd die jullie van me te goed hebben, stuur ik nu dus niet per brief, maar bewaren we voor de dag zelf.

Voor vandaag, nieuwjaarsdag, is er een heel programma. Aan de radio is extra zorg besteed, en voor de gezelligheid wordt de plaat van Max Tailleur gedraaid. Vanmiddag is er een film in de kerk 'The solid gold Cadillac'. Er was met de kerstdagen en gisteren ook een prettige bijeenkomst in de kerk, maar ik heb toen niet kunnen besluiten erheen te gaan. Je zit daar afzonderlijk in een hokje opgesloten, opdat de een de ander niet kan zien. Nadat ik dat eens had meegemaakt dacht ik: dat nooit meer, dan zit ik nog liever in m'n cel met een boek. Ik voelde me gewoon beledigd. Maar we zullen voor vandaag onze trots maar opzij zetten, het is verleidelijk, weer eens een film te kunnen zien. Ik heb wel eens gedacht: als ik gelovig was en ik zou de mensen onder zulke omstandigheden 'Gods woord', zoals dat dan heet, moeten bijbrengen, ieder opgesloten in een hokje zoals je dat ook wel op de veemarkt ziet, dan zou ik dat waarlijk als een godslastering ervaren. Het ergste is, dat de mensen zulke dingen als 'normaal' beschouwen, ze weten niet beter. Gaat men daarvan uit, ach, dan is overal wel een excuus voor te vinden. Maar hoe kan men een geknauwd mens zijn zelfvertrouwen

110