Dapper zijn omdat het goed is

gen over m'n voeding, hoor Bep. Het is waar, het eten is hier niet bepaald vitaminerijk, en fruit schijnt een luxe te zijn die een gevangene niet toekomt, tenzij hij het van zijn kantinegeld kan bekostigen, maar dat doe ik dan ook. Twee keer per week neem ik appels, heerlijk en goed. Het werken in de bibliotheek gaat momenteel heel vlot. In het begin had ik nog wel eens de neiging, me de algemene gedragslijn die t.a.v. gevangenen wordt gevolgd te veel persoonlijk aan te trekken, me dan beledigd te voelen e.d., maar daar heb ik gelukkig geen last meer van. Bovendien, dat moet ik eerlijk toegeven, is men tegenover mij zeer correct en waardeert men geloof ik ook wel wat ik in de bibliotheek doe. Natuurlijk hoop ik niets liever dan zo gauw mogelijk vrij te komen, maar tegelijkertijd heb ik me een bepaalde taak gesteld die ik wil proberen af te maken. Dan zit ik als een krankzinnige kaartjes te tikken voor de cartotheek e.d. alsof het aangenomen werk is. Enfin, jullie kent me genoeg om te weten hoe ik me dan op iets gooi om het af te maken. Ik heb nu ook een bepaald idee gekregen van de 'psyche', als je het zo wilt noemen, van de gevangene, dat houdt me dan bezig, hun goede kanten en hun tekortkomingen. Vaak zijn het mensen die nooit volwassen zijn geworden, tenminste in bepaalde opzichten, maar ja, wat kan ik daar aan doen. En zo sukkelen we maar door, tot de dag van bevrijding.

Fijn hè, dat moeder nu zo geregeld komt. Ze had het waarschijnlijk ook erg druk vóór Sinterklaas met die speelgoedactie. Ze schreef me dat ze nog steeds de dag zegent dat ze naar het Gerhardhuis is gegaan. Het is ook een geluk geweest. Stel je voor dat ze nu nog in Oost had gewoond, het was niet alleen voor haar niets geweest, maar het contact met ons gezin zou dan wel

103