De B van Bemazzel

ILLEGALITEIT

Ik ben er bij en ik ben er niet bij, zoals vroeger toen ik als kind aan het spel deelnam en tegelijkertijd ieder van mijn vriendjes afzonderlijk opnam, en dwaal in gedachten af bij het opnemen van de leden van het Politiek Bureau. Zij voelen zich verre boven mij verheven, omdat zij de helden van het eerste uur zijn, die aanwezig waren bij de oprichting van het Comité van Revolutionaire Marxisten in de kerk van het Swedenborg-ge-nootschap in Den Haag, op 22 augustus 1942. Ze bewijzen mij een hele eer door mij nu op te nemen in de leiding van vijf, ik, die bij de geboorte van de organisatie verstek liet gaan.

Moeder was nog bij ons de eerste keer dat er bij ons werd vergaderd, kort voordat zij werd gearresteerd. Nu is moeder er niet meer, en niemand van de leiding vraagt naar haar. Het doet mij pijn, maar dat er van onverschilligheid sprake is praat ik in mezelf weg. Wij gaan er allemaal prat op dat wij het politieke verzet vertegenwoordigen, en niet het praktische verzet, en misschien willen ze het wel op die manier laten blijken. Onbewust. Alles verklaar ik op die manier, sinds ik in analyse ben. Maar het treft mij niet minder.

De vergaderingen vinden voortaan bij ons thuis plaats, is afgesproken. Ik ben de enige die in Amsterdam woont, en als ik met een vals persoonsbewijs en zonder ster op reis moet, is dat riskanter dan wanneer de anderen naar mij toe komen.

Elke keer wanneer ze komen, knijp ik hem wel. Een voor een verschijnen ze, met een onderbreking van vijf

84