De B van Bemazzel

Zij is het paardje. Prachtig vindt ze het, oneindig kan ze het volhouden, als Maurits maar achter haar aan loopt, om het tafeltje. Ze vraagt nu niet meer waarom hij niet meegaat, op straat spelen of in de tuin, dat doet hij toch niet. Opoe Sientje ging wel mee, naar de eendjes.

Maar toch kan Maurits niet bij ons blijven. Een paar huizen bij ons vandaan woont die vervloekte NSB'er.

We zoeken links, we zoeken rechts. Ook in de analyse spreek ik erover. De dokter noemt mijn politieke vrienden verschrikkelijke mensen, omdat zij niet helpen.

Hij vertelt me dat hij er met het studentenverzet over gesproken heeft. Je broer kan onderduiken in de Noordoostpolder. Het is feest bij ons, eindelijk, Maurits zal tenminste veilig zijn, hèm mogen ze niet in hun poten krijgen.

Vandaag gaat hij weg, we hebben zelfs taartjes, op de goede afloop.

'Hou je haaks, Maup. Bep gaat met je mee tot Zwolle. Je weet waar je verder naar toe moet.'

Elsje wil niet van zijn nek. 'Kom nou, meissie, oom Maurits komt gauw terug.'

En nu weg, de straat op. Bep volgt, straks geven ze elkaar een arm, dan lijkt het of ze een getrouwd stel zijn, dat valt minder op.

Het is goed gegaan, er was geen controle in de trein. In Zwolle is Maup zelf verder gegaan, met de bus naar de Noordoostpolder. Daar moet hij nu al zijn, veilig en wel.

Eindelijk een lichtpunt, Maurits is tenminste gered. Ze zullen hem niet meer te pakken krijgen. Met de oorlog gaat het ook goed, het Duitse leger is verslagen bij Stalingrad. Waar zouden vader en moeder nu zitten? Straks worden ze misschien bevrijd door de Russen.

80