De B van Bemazzel

waar Beps moeder altijd slaapt als zij in Amsterdam is. Daar tref ik Henk Sneevliet, Ab Menist en andere bestuurders van het Derde Front. Verlegen zeg ik ze goe-dedag. Hoe vaak heb ik ze niet bekritiseerd, en hoe armzalig is de activiteit van onze eigen groep niet tegenover de hunne.

In Spartacus van begin maart lees ik: 'Het woord van het Derde Front is in de laatste weken op directe wijze tot de arbeiders gesproken. Parolen zijn uitgegeven.' En trots wordt eraan toegevoegd: 'Wij hebben tot taak, ons te beperken tot een zo beknopt mogelijk overzicht der gebeurtenissen. Onnodig te vermelden, dat dit zeer onvolledig zal zijn en ten dele ook moet zijn. Indien wij b.v. zouden vermelden hoe, waar en op welke wijze de actie is ontstaan, zouden extra-maatregelen voor de 'bacildragers van het verzet' wellicht niet uitblijven.'

Weer meld ik mij voor de psychoanalyse, om tot mijn grote blijdschap dokter De Widt te treffen. Zijn gezicht vertoont rode vlekken, maar hij is helemaal in orde. Toen hij door de Grüne Polizei werd aangehouden, heeft hij op de vraag of hij Jude was, met ja geantwoord. Hij begrijpt het nog steeds niet, en zou zijn leven lang geanalyseerd moeten worden om daarachter te komen. Maar hij wil er verder niet over spreken.

Ja, dokter De Widt is net zo goed in analyse als ik. In 'leeranalyse' noemt hij het, bij dokter Landauer, een beroemd Duits psychiater die naar Nederland is gevlucht toen Hitier aan de macht kwam.

De februaristaking heeft mij een heleboel geleerd. Het is mooi om je principieel voor de Vierde Internationale uit te spreken, maar wat koop je ervoor als je groep nauwelijks actiefis?

Daarom besluiten Wil en ik, samen met een aantal

23