Poste-restante Rood

een handjevol mensen de rol van internationale leiding te gaan spelen.'

Kon je maar te weten komen wat Trotski erover schreef. Oom Henk publiceerde Trotski's artikelen niet meer. 'Ik weiger het, mijn eigen nest te bevuilen. Zijn aanvallen op mij gaan alle perken te buiten. Zijn bewering dat mijn kamerlidmaatschap moest dienen om geldelijke belangen te beschermen...'

'Dat was toch niet persoonlijk bedoeld?'

'Wat weet jij daarvan. Henriëtte Roland Holst heeft mij destijds al gewaarschuwd voor deze methoden waarbij alle middelen geoorloofd zijn.'

'Over Trotski?'

'Ja•'

'Dan ben ik het niet met haar eens.'

Oom Henk keek mij aan. Een pijnlijke trek had zijn gezicht veranderd.

'De vijand staat hier in mijn eigen huis', schold hij plotseling. 'Godverdomme. Kan ik dan niemand meer vertrouwen?'

'Henk, laat je niet zo gaan', zei tante Mien angstig terwijl ze bij hem ging zitten. 'Wees toch verstandig Henk, als je zo driftig bent heb je er later weer spijt van.'

'Wij hebben een Internationaal Anti-Oorlogsfront opgericht', zei oom Henk aan tafel, terug uit Londen. 'Ik heb meteen de ljg als lid opgegeven.'

Hij kon toch niet namens de jeugdorganisatie beslissen? Trouwens, dat hele gedoe was tegen de Vierde Internationale van Trotski gericht. Daar deed ik niet aan mee.

Ik herhaalde dit, als secretaris, in het bestuur van de ljg.

66