Een slecht geweten

BIJ OPA EN OPOE

In de kerstvakantie mocht ik bij opa en opoe logeren. Ze woonden in de Foeliedwarsstraat, een uitloper van dejo-denhoek, tussen havenarbeiders en straatsougers. Met zijn vijven waren we bij ze op visite geweest afgelopen zondag, vader, moeder, Saartje, Maurits en ik. Toen we naar huis wilden gaan 's avonds laat had opoe tegen mij gezegd: 'Blijf bij ons, Sjloume, je hoeft morgen toch niet naar school.'

Ik wou best. Zou Maurits het niet naar vinden als ik hem alleen liet? Opoe trok me voor, dat wist ik heus wel, maar vader zei ook dat ik het moest doen.

In de smalle sombere straat lag een brijige, zwarte sneeuwmassa te vermodderen. Met een logge houten si-naasappelkistenslee waaronder bandijzer was gespannen om hem glijdend te maken, poogde ik vooruit te komen door mij steeds met één been af te zetten en languit op het gevaarte te duiken.

Een meisje dat boven opa en opoe woonde had me gadegeslagen. Toen ik vlak bij haar stil bleef staan vroeg ze: 'Ben jij een Van Zante?'

'Ja,' antwoordde ik.

'Van beneden?'

'Daar woont me opoe.'

'Een ka is het.'

Dat liet ik me niet zeggen.

'Rotmeid.'

'Slijmerd, sodemieter op,' schold ze terug. In de schemerige huiskamer waar alleen van het plaatsje

18