Stormvogels

lezen en van boeken. Dom mens, hè?'

Lies hijgde nog van opwinding.

'Luister nou eens,' smeekte ik, 'je moet ook de andere kant zien.'

'Wat is de andere kant? Een man en een vrouw houden van elkaar, ze proberen samen een gezin op te bouwen, er worden kinderen geboren, en dan zie je dit gebeuren. Als het bij ons...'

Liesje zweeg en bloosde.

Ik had het duidelijk verstaan.

'Bedoel je jij en ik?' vroeg ik aarzelend.

'Ja,' knikte ze, 'je moest weten hoeveel ik van je hou, maar als ik zie...'

'Bij ons zou zo iets niet gebeuren,' onderbrak ik haar, daar kun je van op aan. Dat beloof ik je.'

'Er is al zo veel beloofd tussen man en vrouw.'

'Maar als ik je er mijn hand, mijn erewoord op geef?'

Mijn woorden gaven me een machteloos gevoel. Als ik Lies maar kon overtuigen.

'Al die uiterlijke dingen. Een hand erop. Mijn erewoord. Je denkt geloof ik dat we nog in de riddertijd leven.'

Ik wist het niet meer, waarachtig, ik wist het niet meer.

Lies keek me ernstig aan. 'Geef me er een zoen op. Daar geloof ik tenminste in. Nee, niet op mijn wang, geef me een zoen op mijn mond, als belofte voor een gelukkige toekomst van ons tweetjes tezamen. Toe nou, je moet ook niet bang voor me zijn,' en snikkend legde Lies haar hoofd op mijn schouder.

75