De nalatenschap van Henk Sneevliet

ogen, maar om inlichtingen te verkrijgen over haar studieobject Henk Sneevliet. In haar handen draagt zij een bos bloemen die waarschijnlijk voor mij en Bep bestemd is, maar ik durf hem niet aan te pakken. Het staat misschien gek, en wat weet ik van de manieren in China?

Bep kust haar bij het binnenkomen. Bep is veel spontaner dan ik. Ik zou niet durven een professor uit China te kussen, met zo'n andere achtergrond dan ik. Maar ineens spreekt ze mij met professor aan, en ik moet in mijzelf lachen. Moet ik haar uit de droom helpen, haar vertellen dat ik met mijn driejarige hbs nog niet eens als student tot de universiteit zou worden toegelaten?

Om mij gerust te stellen vertelt ze dat ze in het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis een brief van Sneevliet aan Trotski gelezen heeft, waarin Sneevliet zijn mening geeft over de toekomst van de Chinese revolutie. 'Waarom ken ik die brief niet?' vraag ik mezelf verwijtend af. Na alle strubbelingen die ik met het instituut gehad heb over het archief van Oom Henk, heb ik me er al jaren niet meer vertoond. Het is gek, maar ik heb een soort vrees voor archieven gekregen, al doe je er soms prachtige ontdekkingen. Mocht Li Yu Zhen over Trotski beginnen, dan zal ik haar zijn laatste, nooit voltooide artikel over de Chinese revolutie laten lezen, waarin staat: 'Het Chinese volk is voorbestemd de eerste plaats in te nemen in het toekomstige lot van de mensheid. Ik zal gelukkig zijn,

50