De nalatenschap van Henk Sneevliet

Henk Sneevliet op een middag te wachten toen Bep als achttienjarige het werk verliet. Hij klampte haar aan, want hij kende haar. Toen Henk Sneevliet in 1924 naar Nederland was teruggekeerd, had hij met zijn Russische vrouw Sima Zolkovskaja en hun dochtertje Sima zijn intrek genomen op de Nas-saukade 101, hetzelfde pand waar Bep en haar ouders toen woonden. Het huwelijk tussen Henk en Sima was een ramp. Ze vochten letterlijk als kat en hond. Sima hield het snel voor gezien en keerde terug naar haar land, zodat Mien de zorg kreeg over vader en dochter Sneevliet. Bep moest, tot haar grote ergernis, vaak voor de verwende kleine Sima zorgen. Maar uiteindelijk volgde de kleine haar moeder naar de Sovjet-Unie. Zo kwam het dat Bep bij Henk Sneevliet de plaats innam van de 'kleine Sima', die niets meer van zich liet horen. Eenmaal vertrouwd met de details uit het leven van Mien, begreep Henk Sneevliet dat zij uit wanhoop gehandeld had toen zij Bep aan haar gewezen echtgenoot had toevertrouwd, en hoezeer zij daaronder geleden had. Toen Henk Sneevliet aan de poort van de kaarsenfabriek met Bep sprak, probeerde hij haar daarvan te overtuigen. En hij slaagde daarin. Bep trok weer bij haar moeder in, op de Overtoom 468, het adres van de Sneevliets.

Ik heb een waterverfschilderijtje van een zekere A. Gastein in mijn bezit, waarop aan de achterzijde in het handschrift van Henk Sneevliet geschreven staat:

18