De nalatenschap van Henk Sneevliet

III

TEN GELEIDE*

In het In Memoriam dat Henriëtte Roland Holst in 1942 na de veroordeling van Henk Sneevliet en diens executie door de nazi's heeft gedicht, schrijft zij: 'Maar ook ons hart hield wacht, en dat hoort fijner dan de fijnste oren als het om dood en leven gaat.'

Het is het hart, de intuïtie van een dichteres die hier aan het woord is. Met dezelfde intuïtie heeft zij gedurende de tien jaar van Sneevliets zwerftocht voor de zaak van de wereldrevolutie, met hem een briefwisseling gevoerd die nu door het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis gepubliceerd is.

Men kan de brieven niet lezen zonder onder de bekoring te geraken van de warme toon die eruit spreekt. Het is alsof een moeder haar meest begaafde, meest geliefde zoon, die zo ver weg is, haar zorg en haar bezorgdheid wil tonen. Zonder omwegen zegt zij hem de waarheid, als zij meent dat daartoe aanleiding is: 'Zeg ben je dwaas?' of 'Wat scheelt

je?'

* Dit ten geleide werd door mij geschreven bij de correspondentie tussen Henriëtte Roland Holst en Henk Sneevliet, die door het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, het IISG, in Amsterdam, gepubliceerd is.

9