Dievenschool

interessant, dat hij ’t beleefde, ’t sterven van *n vader, ’t meeleven van de dingen thuis, ’t reinigen van 't lijk, waar-ie niet bij mocht zijn — ’t aankleeden, ’t kisten, dat nog komen moest — en overmorgen — de begrafenis — de begrafenis met rijtuigen — god! wat was ^Jt vreeselijk, dat-ie *t... prettig vond, in zoo’n rijtuig te zullen zitten, was-ie nou niet slecht, bij zich zelf te denken: «Zie nou ’t eenmaal zoover is, vin ik *t toch wel leuk, in een van die rijtuigen te zitten... tot aan de begraafplaats toe en dan weerom naar huis? Was dat nou niet slecht? Zouen Izak en Joopie dat ook denken nou ?... nee, hij was ’n fielt, ’n gemeene fielt, om zoo te liggen denken als je vader dood was — je eigen vader...

En hij peinsde erover, tot ’t peinzen zeuren werd, een oningedacht herhalen en weer herhalen, tot-ie ’t nog eens gapend in verbeelding overfluisterde, tot-ie z’n dekens nu lekker warm begon te voelen, als iets veiligs, lekkers, zoo gezellig — hè... met die rooie, donkere gordijnen voor je bedstee .., hè ... en zich inrolde ... en in slaap viel...

* *

*

In ’t voorkamertje, op schragen, stond de kist, onder groot zwart kleed en ernaast brandde het oliepitje een vreemd lichtplekje in de klaarheid van den dag. Er om heen, met zacht gepraat, over ’t nijvere leven van ’t mannetje, zaten enkele van de genoodigde dragers, in sjofele zwarte sabbath-kleeren, met hoogzijhoeden en witte dassen.

Het waren allemaal maar poovere luidjes, arme ventertjes, slagertjes, koopluidjes, die er ook geweest waren op Moos*