Dievenschool

Hij moest nu enkel maar blijven helpen, als zoo’n los knechie, de kar duwen, als er wat gekocht of afgeleverd werd, en boodschappen doen waar niet te veel haast en niet te veel verstand bij noodig was.

En in de Donderdagnachten, in z’n vaders plaats, ’t vee van de kooplui met Joopie en Izak naar de veemarkt drijven in de naaste stad.

Dat was ’n opstaan ’s avonds om elf uren, iedere week, ’n stok grijpen met z’n drieën en de grillige beesten, dartele schapen en lammeren of log sjokkende koeien en dikwijls lastige varkens, slaand en vloekend en jagend voortdrijven over den eindeloos-langen donkeren weg, drie, vier kruipende uren achtereen, tot hun armen en beenen verlamd van uitputting, tot hun keelen leeg waren van 't schreeuwend gevloek in de stille nachten, met enkel *t huppelend gekletter van de pooten der beesten over den weg, soms prettig-hard na ’n dag van droogte, maar dikwijls ook week met modderplassen, waarin hun slechte schoenen tergend vastzogen.

En al hadden ze, Joopie en Izak, de heele week hem sarrend gespot, 't leven vergald tot voor ze dien avond waren gaan slapen, er was in die nachten altijd weer de