Dievenschool

duwen in z’n gezicht, hem te ranselen door de kamer, om de lachende oogjes, waarmee hij hem getreiterd had. Hij ging nu stellig niet meer met hem mee.

Vader, die ziekelijk werd, rheumatische pijnen had en asthma van vroege afgetobdheid, maakte hem een stevige houten mars, en kocht hem er verschillende licht verkoopbare dingen in.

Want de triestigheid van maanden was nu uit de lucht, en er was al lichte blijdschap van komende Lente, en al waren de morgens nog koud, in den rijperen dag kwam al spelende tinteling van zón over de wereld,... en in de middag werden de velden zachtjes warm, scheurde al ’t grijs van den hemel weg voor ’t doorbrekende blauw, dat lachte, lachte, over de wijde verte, over de klaardere meertjes en vijvers, over al de lang weggedoken dingen, die nu, eerst preuts, nog bang voor ’t licht, dan brutaler, al opsprongen uit de doode diepten, de schuchtere voorjaarsbloemen en ’t lang verstorven gras — het kwam alles nu met stille kinder-zuchtjes zich oprekken naar de klaarheid van Lentelucht boven, het kwam alles er hongerend aansnakken naar ’t wondere licht, dat de nieuwe zon er als een toorts kwam sprankelen over de heele wijde goddelijk-mooie wereld____

O hij voelde zich nu zoo blij, zoo jong, zoo krachtig, ’s morgens, heel vroeg nog, als de ouwe wekker ze met ’n sprong deed opschrikken uit den slaap, en ’t volle licht al in ’t kamertje stond, dan wiesch hij zich, kamde z’n haren en hij vond zich 'n knappe jongen zoo voor de spiegel, zóó, zóó, met de donzen morgenfrischheid van z’n al mannelijk wordend gezicht, met de blonde glinstering van al komende snor onder den even te grooten neus, met de lieve kinder-