Dievenschool

gebeden onder onfrissche broeiing van veel warme hoogzij-hoeden, poezie nagebauweld door pruimende tabaksmonden; waar met bezweete gezichten, in afgepaste bankjes, werd opgezien naar een gestucadoord plafond; waar arme joden, rondtrekkende verschoppelingen vreemden waren en teruggehouden werden achter afgesloten hekjes en psalmen verminkt werden uitgekreten tusschen vier bekalkte muren.

Tot Moos’ dertiende verjaring kwam, met plechtigheid van Barmitswoh ^l) bleef hij op school. Hij was niet vlijtig. Er was op school maar weinig, dat z'n dweepzieke belangstelling bezighield. Cijferkunst was hem een marteling; als medeleerlingen zich beijverden in ^?t uitwerken van peuter-sommen, goedkeuringen kregen en pluimpjes voor kwartieren lang wroeten in gniepige berekeningetjes, waren meestal al z’n sommen fout en hij werd uitgelachen om z’n achterlijkheid, de onderwijzer schudde medelijdend ’t hoofd. Dan plaagde hem even de bitterheid van even te moeten terug ^Jt hoofd schudden tegen den schoolmeester. Als ^?t thuis besproken werd, bespotten hem z^fn broers: «Ogh! rekene! as-ie dat nou nog niet kon, dan kon-ie wel op bril drie gaan zitte, zij waren altijd de beste rekenaars geweest, watlzak? Hoe vond-ie nou zoo’n stumper?»

«Och,» zei Izak, «maak je toch zoo druk niet, hij is nou eenmaal ’n schlemiel, waar zal hij nou niet achteran komme?»

Maar Vader ook schudde z’n hoofd, zuchtend bedroefd, bitter: «Je mag je werachtigesgot wel schame hoor, da’s nog nooit gebeurd, dat ’n jood niet het kenne rekene!» — Hij ¹

¹

Kerkelijke aanneming.