Jankef's jongste

„O, zoo. En nou krijgen we zeker een fijn beetje nasch, hè Vader? Op de goeie kans.”

„Jazeker,” komt Moeder in verzet, „Sicher, dat moet er ook nog bijkomen, nasch op de mesjoggaas. En ik zeg dat het niet gebeurt hoor!”

„Een fijne flesch Boli de Boli de Sjampanjée de Sjalap-pée,” neusklankt Hartog weer zoo flesschetrekkerig als het hem maar mogelijk is, „en een gerookte paling meneer” (hij heeft nu toch de lach om zich heen aan het schudden) „van drie duim dik en zoo lang als de afgevroren staart van een Oostindische ijsbeer, en je hebt de heelc dagje grootste genoegen, je loopt met je gatje in je hand heen en weer fieze ferza naar de hum-hum-hum of het zittinglokaal, en dat alles voor tien conté geld (met een blik naar zijn Moeder) juffrouw haal je katjen in huis want het begint zoo dadelijk binne drie maande tijds van onder en van bove te regene.”

Als zij uitgelachen zijn, Jetje: „Hè Va, la’we nou wat lekkers halen?”

„Jonges, Moeder is er op tegen — maar cvcnwcls zou ik het voor mijn deel graag doen, als, als. Maar er is géén geld voor beschikbaar. Goed verstaan?”

„He! een half pond vijgcdalen bij Krost, Vader, ze geven bet wel.”

„Néc!” roept Moeder „jullie krijgen genoeg!”

„Hè! potverdomme!” keert Jankef zich naar haar.

„We krijgen nooit wat!” roepen zij er onder door.

„Hou jullie monden! Hè (tot Moeder weer) wees toch niet altijd zoo krimineel dwars tegen elk kruimeltje plezier in. Krijgen ze zooveel? Ja?”

,,Zc krijgen genoeg. Teveel.”

„Ho! Ho!” Moeder houdt de handen aan haar ooren. Zij schreeuwen vlagen van vernietigend verzet naar haar heen. Eli en Hanna dansen alvast om de vijgcdalen. ,,Ecn half pond vijgcdalen” zegt Jankef, „bij Krost —• en luister ’s: wie het haalt, ik zeg het hem of haar derbij, ik heb géén centen, het moet op de pof hoor, maar dat is de dood niet. Haal maar een pond, want anders is het nóg weer huilen straks, dan heeft ieder anderhalve vijgedaal.” Moeder zwijgt, en Mau zet een lied in met Ezra; de meis-