Jankef's jongste

Hij weet nooit goed wat hierop gebeurd is, en hij weet niet hoe hij weer teruggekomen is in de klas. Hij komt haar ook daarna nog onder dc oogcn, maar het is hem alleen begrijpelijk, omdat hij geen moed heeft, dag aan dag van de Bewaarschool weg te blijven. Hij moet het dus verdragen, dat zij hem ook daarna nog weer ziet. Meer niet. Want hij mag haar nog aanzien, zien durft hij haar, na dat oogenblik, nooit meer.

Want niet alleen dat hij zichzelf te zeer door haar vernederd voelt om nog welken lach ook maar te kunnen verwachten, die een voortzetting van zijn begenadiging zou kunnen heeten — met den ondergang van zijn prinselijk-heid is ook de Bloeiende Hof van de aarde verdwenen. En de Stralende Prinses heeft haar smartelijken, doch onherroepelijken dood gevonden in het vijandig gebaar van een boosaardig naar uiterlijkheden jagende, en verraderlijke Orde-bewaarster.

En zoo gebeurt het op de ,,Groote” school. Van de schooltijden is de middag altijd de slechtste. Slaperig en dorstig van het eten, meestal, in de grilligheid van den handel die Vader onberekenbaar bezet houdt en van moeders overbelastend huiswerk, onder pijn van hunkering, trampelen en tranen afgewacht — rennen zij na den schamelen snel-verloopen maaltijd het huis uit, een enkelen keer nog even naar het spel, meestal naar school. Hij zakt er weg in een onoverwinnelijke loomheid, die een glazen wand schijnt te stellen tusschen zijn aandachts-plicht en het geluid van den meester of de juffrouw, en maar weinig middagen zijn er die niet eindeloos lijken. Hoe weinig de klok van vier ook belooft; hoe vaal ook dikwijls het huis zich aan hem vertoont, met het droge kadetje dat hij met Hanna in de straat mag gaan koopen en tusschen zijn tanden verdrietig stukscheuren, — het school-einde is toch nog altijd een bevrijding, uit die stille, stovende koorts van dc klas, van den slaapgeest weg tusschen hooge ramen en blatendcn meester en tusschen de kinderen, zichtbaar gekweld als hij.

De droom, de drang om dc dingen te begrijpen, neemt hem nog te zeer in beslag, om hem in dc heete wanorde