Jankef's jongste

wie zijn moeder, in een zij-bouw van het prachtige huis, een stuk van hun overvloed voor hun monden gereed heeft gemaakt. Terwijl hij op het smalle aanrecht, door moeders beide armen zit neergeplakt tusschen de uitgestalde rijkdommen vleesch en groenten van hun verkwisting, en onder de beginnende geuren die de onderwerping van de rauwe materie aan de menschelijke beschaving van het vuur om het kind heen drijft, vertelt de vroeg-oude, sjofel-getrouwde keukenmeid van de schatten, die haar vanuit een on-genaakbare verte in de hunkerende, maar slaafsch blikkende oogen hebben geschitterd, tot een eindeloos zuchten en smachten gedurende haar ganschc, vroeg-eindigende leven vol pijn van armoede en mislukking. Zij spreekt zonder spijtigheid, zonder haat; haar woorden zijn alleen gedrenkt in aanbidding. Zij is niet ontevreden over haar stukken van dien dag, en het feest glanst zijn vreugde vooruit; de stemming van den avond, als allen rond de verlichte tafel zullen aanzitten zich een oogenblik verlustigen in wat zij met al haar inspanning hen aanbiedt, verteerdert haar. Maar het is even duidelijk, dat die oogenblikkenglans, geperst uit de dragelijke kanten van alle ontbering, zoo noodig zijn voor het evenwicht der levensmogelijkheid, dat zij niet zonder zuchten kunnen worden voorbereid en teruggezien. En zoo zijn allengs de oogen die nu in de schittering der rijken achteromblikken, niet alleen zonder weerlichting van die schittering, maar zelfs niet heel en al zonder tranen, en Eli die gretig luistert naar het verhaal van die werkelijke feeën, door prinsen begeluk-zaligd, blijft niet zonder een gevoel van beleediging en verzet, bij den eisch tot onderschrijving en tot het natuurlijk vinden van dit gemis.

De neerslag van zijn moeders onuitgesproken leed is in hem voelbaar. Als zij de ijzeren vork in het stukje vleesch prikt, dat voor hun elven of twaalven bestemd is, en daarbij, als tot een volwassen hoorder, van de kolossale brokken gewaagt, die in het huis van haar dienst te vuur werden gezet; als zij bij het opzetten van de groente, de vele schotels noemt, die in de ruime, heldere keuken van „Mevrouw” bereid werden; als zij dan komt te spreken van

²4