Jankef's jongste

IN DE SCHADUW VAN HET GEVECHT

Nu gaat hij mee naar dc groentenmarkt, dat is ook in den zomer. En dus beheerscht door een stemming van vreugde om iets van de volheid en den welstand, die zij daarmee aanraken. In hoe armelijke mate hun deel daarvan hen ook gelaten is.

Tusschen de rijen boerinnen met haar karren en stallen vol vruchten en groen en boersche bloemen, verschijnt de aarde met haar lieflijke, kleurige gulheid en streelt zijn diep-verscholen geloof, dat het leven goed moet zijn en alles in de wereld mooi en tot geluk scheppenswaardig. De frisch-roze worteltjes en de kruimige bloemkool en de bladgroenten in de sierlijke mandjes, en de voor hem nog zangerige stemmen der boerinnen, waarin de ruimte en de intimiteit van het land hangt, zijn een feest voor hem in het drentelen langs de rijen. Dat zijn alleen maar de ochtenden vóór sabbath of feestdagen, dat zij naar de groentenmarkt gaan, als al het geld dat er is, aan de opluistering van de heilige uren van rust en vergoeding gewijd wordt. — En zoo helpen de inkoopen zelfs zijn verbeelding, om aan de armoede van alle andere dagen te ontkomen, en hun keuken te zien beleven met iets van den kleurigen en frisschen en geurigen overvloed, die de keukens van de rijken stellig dag aan dag tot den weinig betreden voortempel van hun heerlijk bestaan moet maken. Zijn moeder, die bij zulke rijken keukenmeid is geweest, en dus een aanmerkelijk deel van haar jeugd in dien voortempel, en wel juist uitsluitend in dien voortempel verbracht heeft, vertelt, tengevolge van haar hunkering naar den nimmer bereikten tempel zelve, vaak van het weinige dat men haar vergund heeft daarvan op te merken. En als zij met worteltjes, dopperwtjes, bloemkool, peterselie en prij en met voor een prik een bos gemengde bloemen uit den boerenhof: japansche lelie, gla-diolis, diep-riekende muurbloemen, rozen en schitterende goudsbloemen, thuis zijn gekomen, begint in hun kleine keuken, onder de eerste toebereidselen voor het feestavondlijke maal, de brokkelende, maar verblindende film af te loopen, van het levenssprookje der lieden, bij

23