Jankef's jongste

lijken staat nog niet kan aanraken. Hij loopt dus verder met de ongeschokte voorstelling der natuurlijke noodlottigheid van die twee werelden: een van de armoede, een van den welstand; door de reinheid van de eerste wordt de onreinheid der wereld van de armoede in hem bewust. En de moeder gaat met haar schoonen waschem-mer het houten achterpoortdeurtje door naar de Bleek, nadat zij, daarnaast, een oud vrouwtje den sleutel heeft gevraagd. De stilte van de hofjes-binnenplaats neemt hem op. Een enkele andere moeder is bezig haar heldere linnengoed over het zonnige grasveld te spreiden, stuk naast stuk; er volgt een zachte groet; er mompelen, als een windkreun door een stand zware olmen, een paar stil gesproken woorden. Een hofjes-bewoonster komt naar buiten, in het zwijgend negeeren der anderen op het eigen domein, goedaardig doch beslist. Een zacht pape-gaai-achtig verluidend besjeswoordje tegen een poes; het kalme, gezonde piepen van een openende of sluitende deur; een paar onderworpen zuchten en inspannings-kreunen van de pomp in het midden van het grasveld, bewegen in de groote stilte van de Bleek.

Over de schaarsche en simpele bloemen: wat boterbloemen, meizoentjes, een beetje klaver — het gegons van insecten, als de motor zelfvan die stilte. Als de werking van een geheime macht komt zij, dc stilte en wat er rond haar leeft, op hem aan. Hij zuigt het ongekende in; hij spant zich zwijgzaam om er vertrouwd mee te zijn. Het is de eenige rust, de eenige wijdheid, die vooralsnog bereikbaar is. Het is dc eerste stilte, het eerste bed voor den droom, en het is de eerste andere gave wereld, die hij buiten het huis om zich koepelen voelt.

En dan ziet hij ook zijn moeder eens op de Bleek, terwijl hij zelf thuis is. Vanaf den slaapzolder, die aan de achterzijde van het huisje een openslaand raampje heeft. Op een zomerschen morgen ontdekt hij opeens, dat hij van daaruit op de Bleek kan zien. Hij ziet zijn moeder plotseling in die andere wereld; het kleine gebogen figuurtje gaat rond tusschen het bezonde grasveld en spreidt haar witte stukjes waschgoed in het groen. Eli is zoo verrast,

21