Jankef's jongste

ratten! Ze loopen hier in de kamer!” Hij mag even aan de trap komen, en antwoordt op de schertsende vraag hoe groot ze wel zijn, „als onze kat.” — „Als onze kat? dan zijn het geen kleintjes, potverdikkie, als onze kat — kom maar even beneden — dan zullen we straks even gaan kijken. Kom naar beneden, Schwanz-majoor!” De schwanzmajoor rent de trap af en werpt zich in het licht van de kamer, dat hem gelukkig een beetje verblindt, zoodat hij de volle schaamte niet hoeft te toonen. Maar hij zit, rillend, in een jas van een van de broers, en de gruwingen waaien in hem neer, terwijl hij tot bedaren komt en de oogen sluit in de genezende omveiliging. Het is als een ziekte, en zijn leven lang heeft hij duisternis gehaat, omdat hij duisternis als een achterlijken staat beschouwt, die slechts de omgeving kan zijn van het dier dat op zijn instincten leeft.

Vanavond slaapt hij in de huiskamer, in een bedstee met zijn zusje Hanna, achter de donker gebloemde gordijnen. Het slapen gaan is er een en al veiligheid. Het nacht-laai-nen, het nacht-gebed, wordt onder het uitkleeden opgezegd :

„De Engel die mij verlost van alle kwaad, — hij zegene de jongelingen, en roepe over hen uit, mijn naam en den naam mijner voorouders, Abraham, Izakenjakob... God is een getrouwe Koning. Hoor Israël, de Eeuwige onze God, De Eeuwige is een Eenig Eeuwig wezen... Geloofd zij de naam van de heerlijkheid zijner regeering, immer en eeuwig... En Gij, die getrouw blijft in de Eeuwige Uw God — Gij allen zijt heden ten leven... Op uw hulp vertrouw ik Eeuwige!” Het is een groep citaten dat besloten wordt met het Jiddische:

„In Gott’s naam lei ich me nidder...

Mit al main gesonde gelidder...

Hoff’ ich, will’s Gott, of zu stejhen...

Widder — Omein Selo — gocicnacht allemaal.”

Later op den avond gaan de grooten nog wat eten. Als door de gretigheid zélve naar elke feestelijkheid, worden zij wakker. Kijken buiten de gordijnen, loeren en lachen...

16