Jankef's jongste

het zijne, waar hij meeloopt in den volgenden drom... Het is de eerste keer dat hij zijn instrument ernstig kan gebruiken, nadat hij het gistermorgen van de groote nieuwe tante in Groningen heeft gekregen en daar, tusschen de familie in die hen begeleidde, maar even heeft kunnen inwijden. Maar zal nu het leven niet heel anders worden, nu hij die trom heeft, die hem nog ontbrak ?

Voor het eerst op reis, in zijn vijfde jaar, is hij met Moeder naar het dorpje van haar herkomst geweest; in het huis van den oom en tante die haar hebben grootgebracht, heeft hij moeders nichtje zien trouwen. Het is de eerste reis van de vroeg-oude moeder sinds twintig jaar, en het is de laatste keer dat zij in een trein heeft gezeten.

Bleek, mager, en vermoeid van een week vacantie uit haar zorgen, loopt zij met haar zoon tien pas achter het kind, en viert haar smallen triomf om de intelligentie van haar laatgckomen jongste. Hij heeft nu, omdat de muziek toch nu eigenlijk zou moeten spelen, de stokken in hun leeren lussen gestoken. En loopt, door de grooten ingehaald, verder, vol bezet met de herdenking van zijn nieuwe ervaringen, en nieuwsgierig naar het huis, dat hij in zooveel dagen niet gezien heeft. Onbewust verlangend naar de rust van het eigene, en met veel verwachting van spel en warmte, die zijn verbeelding daar voor hem gereed maakt.

De reis was overladen van indrukken: plechtigheid van bruiloft, feest, dans, ongewende spijzen, veel nieuwe, naar hem zich overbuigende menschen, en dan het bijna wonderlijk bevangende van het plattelandsche dorp, met Joodsche familie die bijna boeren zijn. Het is meer buiten, meer in de natuur dan hem zelfs in zijn kleine stadje aan het breede water en in een omgeving waar boeren niets zeldzaams zijn, bekend is: een geur van grond, gras en hooi mengt zich daar in allerlei intimiteit, ook in het eten, in het brood, al dadelijk bij zijn aankomst. En hij verlangt binnen te zijn, steeds meer binnen, want buiten heeft hij, in zijn eigen stad, genoeg.

Maar het was geen alledaagsch leven, waarin hij daar met zijn moeder binnenliep; het was de dag voor de bruiloft, en het vreemde boersche van moeders oom en tante

9