De Gast-Vertellers

elk geval is hij geen leeuw, en hij hééft juist iets herkauwends, dat die eindelooze vraag van zijn bij uitstek „sobere” gemoed de volle sympathie onthoudt____

Een winkeliertje, zegt een onzer.

Chris zegt niets, per sé niets. Hij denkt aan heel iets anders dan aan Adam. Misschien wel aan Eva.

Of misschien ziet hij, vlak boven zijn kopje thee, of in den damp daarvan, het lekkere lichte zeetje wel. Een eigenaardigheid die men van hem accepteeren moet.

Het is een ambtenaar, dat al zonder twijfel, zeg ik. Een winkelier heeft meer durf. Maar wat het vooral is: het is een vrijgezel: zijn naam is vrijgezel.

Alles aan hem bewijst den vrijgezel. Groote, grijzende snorren, grijzend puntbaardje, slap vleesch. Keurig-verzorgde Zondagskleedij, groot wit piqué vest. Alles toont, hoeveel moeite hij heeft besteed aan dit uiterlijk, en hoe ongelukkig hij er mee is. Hij zucht in zijn kleeding; zijn sigaar in het pijpje moet alles doen. Daar is hij dan nu, in den theetuin; vanaf zijn kamer tot hier toe, duizend vrouwen om hem heen, jonge, rijpere; vele voor het ongeloofde gelukzalige van de levensvernieuwing; vele voor den triestigen troost

60