De Gast-Vertellers

poos, beu van de leelijkheid die de menschen om de roulette-tafel als grootste winst in hun gezicht kregen, een nacht-café gingen bezichtigen — en ik naar de mooie Mascha vroeg, fluisterde men mij in dat zij met den dapperen vriend was weggegaan.

Van toen af heb ik alleen maar op hèm gelet. Niet dat het feit van die ontrouw mij in de millioenenwereld zoo trof: mij trof alleen de verplettering waarmee het op hem neer scheen te komen, als voltooiing van zijn ondergang, in zijn gebrek aan maatschappelijk weerstandsvermogen en vooral in zijn zwakheid van het waardelooze niet te kunnen loslaten. De mondaine nachtkroeg die de onderwerpen van de Aquarel in overdadigen olieverf zette, bracht hem tot excessen. De heete muziek en de schaamteloosheid der gillende en zich opdringende vrouwen staken in zijn bitterheid als gloeiende messen in gewond week vleesch. Hij dronk zich gek, hoewel ik zag dat hij het niet verdragen kon; hij ontnam zinneloos den eersten violist zijn instrument en speelde voor het Schieberpubliek en de grove vrouwen een mazurka met wilde overgevoelige fijnheid; en hij lachte met hevige lijfbewegingen en de hand mal voor zijn zwak-verbreedenden mond, zoodat ik elk oogenblik eenvoudig een ver-

51