De Gast-Vertellers

zijn handschoen op: van den overkant, om den hoek van het pakhuis stuurt zij een geweldig exemplaar van een boerendochter in haar karretje op hem af, regelrecht tegen dien blik in.

Wel ja, precies als hij. Groote witte meid, tintelend van ongebruikte kracht; bijna rechtop in het karretje, met het makste paard uit vaders stal, meester over paard en wielend bakje als over speelgoed. In het witte jonge vel de sensueele glimlach, tartend, stil-begeerig.

Pal op elkaar in, de vaart van die twee werelden: wereld van kerelswil, wereld van meidenwil.

Stilte in de begroeting. Haar bestelling verjaagt al dadelijk elke mogelijkheid.

Stilte en neergeslagen spanning in het korte oogenblik van het hoffelijk bedienen: een volle zak graan in haar kar gesmakt goed terecht gelegd, blik omlaag.

Omlaag.

Vriendelijk terug, zij.

Wel te verstaan: buiten haar blijvenden glimlach om.

Terwijl zij instijgt, houdt hij het paard. Niets gebeurt van wat zich trillend scheen aan te kondigen. Tien tellen tevoren, men zou gedacht hebben dat zij zich op elkander zouden storten,

35