Simcha, de knaap uit Worms

roepen: „Rabbi Gerschom had in alle talen gesproken, en Rabbi Jitzgak alleen maar in die van de wilde ezels.” Sim-cha had de gestalte van den man gezocht en een blik ontmoet vol ontwijkend wantrouwen en spot. Alleen van den dikken rossigen Menachem, den Synagogedienaar, een kalme veertiger, die in de buurt van de spreekplaats bleef, meende hij een vriendelijk teeken van gelijkgezindheid te hebben ontvangen. Al wist hij niet precies waarom, Menachem, want hij placht zijn eigen inzicht diep onder zijn volgzaamheid te begraven, had hij toch in zijn blik een wenk van waardeering geseind naar dat stille sprakelooze gezicht van dien Wormser Knaap die hem wel moest opvallen; die zat als een lichaam vol verzet, als iemand, dacht hij, die er meer van moest weten.

Toen iemand naar de zede van zijn dagen, zich liet hooren om den gast te wasschen en toe te dekken, lag hij gespannen. Had hij niet vanmiddag geweigerd, dit Hanna toe te staan, en daarmee aarzeling en verbazing gewekt? Zijzelve had tot haar moeder de vraag gericht: „Wie verzorgt den gast?” Toen Frommet, wier strakke gezicht meer aan dat van Esther deed denken, gezegd had: „Esther is de oudste, ge kunt nog vele mitswah’s aan uw bruidegom doen,” en toen geweifeld had omdat toch weer de bruidsstaat de volle glorie eischt: „of hadt ge als Kalloh....” Toen had Simcha een angstig gebaar naar haar gezonden, bezwerend, met een korten onderdrukten schreeuw. Het had hemzelf overrompeld, en gelukkig kon hij even later een kleine leugen in het veld brengen, waaraan men hem hielp door zelf te vragen, of misschien inWorms (uit ouder geschooldevroom-heid,) dit de bruid niet was toegestaan? Daarzonder hadden Rabbi Jitzgak, Frommet en de meisjes zijn afweer alleen maar als een teeken van ontevredenheid jegens zijn verloofde kunnen verklaren, een aarzeling om haar ten volle als zijn toekomstige verzorgster te erkennen. En hij heeft gevoelens van wantrouwen die zij niet vermoeden. Kunnen zij niet meenen dat hij dubbel ondankbaar is, nu men immers de huwelijks-overeenkomst, zes jaar geleden met zijn vader aangegaan, handhaaft in weerwil van het

31