Simcha, de knaap uit Worms

verblijdenis om wat hen aan vreugde om godsbegrip, Wet en ordening van het leven onvernietigbaar gegeven was.

„Gelukkig zij die Uw huis bewonen Zij prijzen U zonder oponthoud. Séla.

Gelukkig het volk dat dit het zijne mag noemen, Heil het volk welks God de Eeuwige is.”

Hevig bezig, tot op de uiterste grenzen van de welmeenend-heid toe, met bedekte drijfzuchtigheid, arbeidden de geesten der Rabbanniem. Zooals in het zicht van de haven, om de gevaarlijke metselingen heen, in de nauwe toegangswegen, de loods, met deining, kolk en stootpunt vertrouwd, bevel over zeilen, masten en manschappen neemt uit de handen van den scheepsmeester, zoo nam een van de Ga-oniem, Rabbi Isaac Halevy met zijn geestigen neus en zijn korte krulharen, op Gerschom’s verzoek de plaats op de Biemah in van den Opperparnas. Dit was voor Rabbi Jitzgak gee-nerlei kwetsing, want alleen den Rabbanniem was het toevertrouwd, en dat zelfs zonder voorafgaande onderlinge uitwisseling, in deze oogenblikken de onder-beteekenis te grijpen en in te schakelen van de Wet. Een sterke eenheid van tegenovergesteldheden dook voor hen uit de geheele dracht van de wetskennis omhoog tijdens de uren van spanning waarin bezinning hun eenige Daad werd. Zoo bindend was die eenheid, dat Rabbi Isaac Halevy voorgangers, burgers en on-aanzienlijken trof met vertrouwde verrassing, toen hij de grofste zondaren liet oproepen om voor de Thora te verschijnen en de lezing bij te wonen van de passage’s die voor dien middag bestemd waren: drie mannen, drie vertegenwoordigers van de belangrijkste stammen van Israël: Cohen, Levie en Jisroyl; Priester, Leviet en menigte. Men las uit Numeri: een goddelijke bepaling tot Mozes uitgesproken omtrent het dagelijksche brand- en reuk-offer. Dat bracht, bij Rabbi Isaac’s keuze van de „opgeroepenen”, dat middellijk voorbedacht verband. Want alleen de geleerden en daarvan vooral zij die het grootste deel van den dag aan de beschouwing van de Leer besteedden, en 306