Simcha, de knaap uit Worms

gend zijn dat wij verstaan wat hij niet zegt? Er zijn hier men-schen die zeggen te weten dat niet kinderen zijn uitgegleden in Worms en Mainz, maar dat heel iets anders is gebeurd, en dat de Kehillo Kedousjo Keulen en alle Kehillo’s aan den Rijn daarvoor nog vasten. En die menschen zeggen — ik heb het niet gezien — dat een groot leger horechiem op weg is naar Keulen om de hand aan ons te slaan....” „Zwijg!”

„Zwijg!”

Vrouwen riepen het, met de handen aan haar ooren.

„Ik zeg: ik heb het niet gezien,” ging Salzmann klagelijk voort. „Maar kan niet Rabbi Jitzgak ons dat verklaren? En kan hij ons niet verklaren waarom hij spreekt alsof dan alleen de Parnassiem moeten sterven, en niet wij?”

„Zwijg!” kreet men weer. „Goj! Een goj is hij! Laat hem zwijgen!”

„Is dat zoo, dan kan men begrijpen, dat de Parnassiem alles voor ons bedekken, omdat zij meenen dat het onze zaak niet is.... Maar als wij ook kunnen sterven, en onze vrouwen en kinderen, God mag hen beschermen — dan vraag ik: wanneer heeft dan God aan deze Parnassiem het recht gegeven, te doen alsof wij niet bestaan, alsof het om een smulpartij van de rijken gaat....?”

„Kino wesinno!” „Afgunst!” riep men nu. Reb Salzmann en allen die hem kenden, lachten goedig.

„De Parnassiem vertellen geen fabeltjes! Zij zeggen alleen wat zij weten!”

De kleine kramer knikte vriendelijk en haalde zijn schouders op.

„Nu,” zei hij besluitend, „het is vandaag geen dag om be-ginnom, vergeefs, hier te komen. Wij zullen ook weer gaan. Wij zijn gekomen met een doel, en niet om raadseltjes op te lossen. Als de Kehillo wil luisteren, dan is hier iemand, die iets weet, dat de Parnassiem niet weten of zeggen niet te weten, en dat vele anderen werkelijk niet weten. Goed, de Parnassiem hebben veel zaken te bezorgen voor de Kehillo, en bijna allen ook groote zaken voor zichzelf. Wie kan daarover veel woorden spreken? Zij hebben geen tijd gehad ons

274