Simcha, de knaap uit Worms

is de loop van God’s Recht, als het gevolg van dit alles is, dat de macht van de Joden vernietigd wordt, en de beurt in de wereld van den koophandel aan de Christenen zal komen. Hij was in een ommezien bij hen: „Nu wil ik,” gramde hij, „U gewis niet meer bijstaan, nu dat gij U liever aan Uw kinderen en Uzelf vergrijpt dan tot Christus in te keeren.” De Joden wisten wat hierop volgen zou; Ruthard ging en binnen de helft van een uur vielen de boeren van Rüdesheim over hen heen, verbonden met een woedend deel van de drie honderd gewapende Bisschopsknechten die de schepen naar hier hadden begeleid. De samentrossing voor het huis kondigde den oudsten van Mainz met overbodige inleiding hun ondergang aan; zij hoorden de eerste enkelvoudige en weldra tot loei-koren gebonden kreten tegen hen die „een jongen man hadden gedood omdat die zich had willen laten doopen.” De rest was een instorting van enkele oogenblik-ken. Tot den laatsten toe brachten zij de negenenvijftig overgeblevenen om. Over de omrollende zeteltjes, de neertuimelende banken en de kantelende tafels heen slingerden zij weg, de schedels door de scherpe bijlen, schoppen en enkele zwaarden gekloven of geplet. Anderen, met dolken onder wilde kracht doorstoken, zegen tusschen de kletterende meubels over de stervenden heen. Het was, tot nieuwen schrik van den Bisschop, een korte en razende moordpartij, als van afgerichte terriërs op een zolder ratten. De Joden ondergingen het met een gelatenheid alsof het een rechtvaardige en lang verbeide doodstraf was. Zij hadden geen wil meer tot een laatste vleug verzet, en na al wat de dag en de nacht van hen gevergd had, nog juist kracht tot een paar doffe kreten.

Dat alles wist men enkele dagen later in Keulen, uit den mond van een poorter, een Christen, uit Mainz, een van de velen die met een verontwaardiging zonder stem, hadden toegezien hoe de steden waarop zij trots meenden te mogen zijn, door Ridders die den legeraanvoerder en benden die de krijgslieden speelden, naar hun oordeel in schande van verwarring, bloed en armoede werden gezet.

254