Simcha, de knaap uit Worms

Simcha zette zich schrap, en daarmee ook zijn wil tegen Mosché’s woorden die hij niet zuiver vond. God van Israël, — stak het in hem — was deze man een Wijze? of was hij alleen maar verbitterd van afgunst op goud en aanzien die hij niet veroverd had? Hij wist het niet. Deze woorden waren nieuw voor hem, en wilden een verband afknappen dat met alle overige, ook de aanzienlijke Joden, in hem levend was. Nooit nog had hij zoo den arme van nabij gezien, met zijn eigen gedachten over hen die als in een andere wereld leefden, alleen door dien welstand. Nooit had hij geweten dat het verschil tusschen arm en rijk zoo diep was, als een gapende spelonk vol verbittering, verwaarloozing en vaalheid. Maar er was verzet in hem tegen de besluiten uit die spelonk, voor dit uur. Wat Reb Mosché zei over den boo-zen geest van het goud, daarvan had hij aan Rabbi Jitzgak en allen die achter hem stonden, de waarheid gezien. Maar had de spelonk dezen man voor het besluit in die wereld die de zijne niet was, niet blind gemaakt?

Hij vroeg nog eens: „Voor wie moeten zij hun goud af-geven?”

„Voor de armen die er om komen,” zei de Hospitaalbewo-ner, „voor de Christenen.”

„Wat wilt ge daarmee, Reb. Ge weet toch niet of ge daarmee ons leven redden kunt. Dan moeten wij weten of de vijand het aanneemt als losgeld voor ons leven. Dat weten wij niet. Zij willen ons allen tot Christenen maken. Dat weet ge toch. Zij willen ons doopen of ombrengen,” beet hij, „dat weten wij nu. Ik wil met U zeggen: de rijken moeten hun goud afstaan. Maar om ons allen te redden. Ik wil met U eischen dat wij in het Kapittel spreken. Maar opdat men iets zal ondernemen. Kunnen wij met het goud ons aller leven afkoopen, dat is goed. Kunnen wij dat niet, dan moeten de rijken het afgeven om wapens te koopen. De Parnassiem moeten van den Bisschop eischen dat hij ons verdedigt. Wij moeten hem zeggen dat wij met wapens ons zullen teweer stellen. Met de knechten van den Bisschop samen willen wij de stad verdedigen. Daarvoor moet het geld gegeven worden. De Keizer wil het zoo. De Bisschop moet hem gehoor

227