Simcha, de knaap uit Worms

den ondergang van Worms door heel dat spel van gloed-uitzendende bewegingen van haar zusje, werd opgezogen. Zij wist dat de ondergang van die roekelooze Hanna haar het geluk kon brengen, en dat de kans van haar liefde, onbeïnvloedbaar, meende zij, boven haar dagen balanceerde. Hoe weinig kans, voor een Joodsch meisje als zij, bijna tot verheugens toe weinig — blijft er over dat het haar raken zal. Weet zij het niet? Dat pas zij de ware koopmansdochter is, die weet te rekenen? Eerstens is er de algemeene wet van afwachten, want zij is als vrouw geboren, en hoe, is dat niet juist? God heeft den mensch geschapen naar de geslachten, en dom is de Berocho van de mannen: „Geloofd zijt Gij God dat Gij mij niet geschapen hebt als vrouw,” alsof niet God daarvoor vergoeding heeft gegeven! Nu, laat zij dom zijn, wij hebben elkaar noodig in het leven, laat zij gelooven dat zij alles besturen, dat is hun deel: het te gelooven. Tweedens is zij mank — neen, zij mag Simcha niet beleedigen, hij is een man die zooiets niet rekent. Maar dan is er haar gruwing om het geluk aan te nemen dat de handen van haar zusje ontvallen is. Heeft zij het weggeworpen, Hanna? Zij heeft het niet genoeg op prijs gesteld om er haar schandelijke onvoorzichtigheden voor na te laten, maar men kan niet zeggen dat zij een man als Simcha niet zou kunnen schatten, Hanna. Nu, dwaasheid; dat kan iedere vrouw. En dan eindelijk, was het nu geen tijd, om mét de persoonlijke liefde bezig te zijn. Vele meisjes zijn er, o zij weet het, die als vogels leven met alles wat tot den vollen vredestijd behoort, tot aan het laatste uur toe van de verschrikking. Al heeft dan ook Simcha haar bezorgdheid wakker gemaakt, zij is niet als haar vader die zich zorgzaam zoolang wendt en keert tot hij er zeker van is alleen maar in den rug te worden aangevallen. Het eenige dat Esther niet volkomen weet, is dat al die ernst, en het genot daarvan, zich toch eindelijk alleen maar de liefde toegewend houdt. Maar van haar terughouding daarin, van dat diepere spel, kent zij het genot van de zelfverheffing. Zij heeft het geleerd en aangekweekt in de jaren van haar vrouwelijke bewustwording, toen zij had gemerkt dat zij, als een lichamelijk beschadigde, op de groote huwelijksmarkt nog geen

215