Simcha, de knaap uit Worms

kele poging om zijn troepen tegen de binnenrennende benden te weer te stellen, was door Bisschop Allebrandus ondernomen. Zijn macht werd gehoond in de stad, met de messen in de kelen der Joden en Jodinnen en kinderen, bij het neerhalen en plunderen van honderden woningen. Den tweeden dag werd de Synagoge aangegrepen tot zij niet meer was dan een hoopje puin; voorzoover de Thora-rollen niet tot schoenzolen versneden waren, werden zij onder gehuil door de modder van de Wormser straten geschopt: geen hand van de vele die den Bisschop ten dienste stonden, roerde zich. Den vierden dag kwam Gottschalk bij het Paleis en vroeg toegang tot Bisschop Allebrandus. Hij deelde hem mee, dat zijn volgelingen, door heilige Christendrift bezield, wel tegen zijn leidend plan en tegen zijn geweten verkeerdheden hadden begaan, maar dat hij nu verder bloedvergieten wilde en kon voorkomen wanneer de Bisschop aan het heilig werk van de bekeering der Joden wilde meewerken. Dit was mogelijk wanneer de Bisschop den Joden in zijn Paleis wilde meededen dat geen van hen een haar gekrenkt zou worden wanneer zij maar allen konden besluiten tot den Doop die hen van hun afschuwelijk ongeloof verlossen zou. Want alleen zoo wilde hij, Gottschalk, den Christus dienen en niet door ruwheden en moord die, naar hij wist, niet op den weg van den Christen lagen. Het was waar dat de Joden door hun verstoktheid en hun vele misdaden den toorn van hen die zich aan hen toevertrouwd hadden, gaande hadden gemaakt, en wel zoo dat hij nu slechts met inspanning van al zijn overwicht deze beslissing met hen had kunnen nemen. Maar hij wist dat wie Christus dienen wil, barmhartig moest zijn en zelfs voor Joden, die dit alles bedreven hadden, moest de ontferming van den Doop open blijven staan. Zoo kon vandaag een schoone daad in Worms geschieden, eindigde hij.

Bisschop Allebrandus had niet veel geantwoord. Een man als hij die voor hem stond, zulk een groot prediker, en die in één slag zooveel zielen in triomf voor de Kerk kon winnen, zulk een man kon niet anders dan met gevaar voor de eigen plaats weerstaan worden. De zachtmoedigheid van Gott-

210