Simcha, de knaap uit Worms

Zij moet zichzelf redden, Hanna, nu hij niet weet wat haar doel is. Geen vertrouwen daaromtrent gaf zij hem. Zij moet, als zij alleen maar vreeselijk gezondigd heeft, de kracht vinden om zelf te komen en niet meer terug te willen. En zal God haar die kracht niet geven? Snel bij hem te komen en hem vertrouwen te geven, dat is de ééne redding die dan nog gebleven is. Dit moet zij zelf weten te doen. En dat is alles wat hij Esther straks zeggen kan. Haar ijdele wantrouwen jegens hem moet zij o verwinnen, en dat redt haar, voor haarzelve en voor allen. Meenemen moet hij haar, naar waar zij in veilige handen zal zijn. Naar Worms wil hij met haar, en samen zullen zij daar genezen van hun afschuwelijke wonden. Naar Worms, bij Vader, Moeder, de jongens en Golda, genezen in de liefde van die allen, die mild en helder en onvoorwaardelijk is.

Hij bedwingt zich, om stapvoets te blijven rijden: de wandelrit heeft zijn werk gedaan, en zijn winst gestort in de drift van zijn jeugd. Onverbiddelijk is de drift van zijn ja-ren, en wil zich niet ontijdig leggen onder de manlijke taak die pogingen doet ze te overmeesteren. Met de liefelijkheid en de vriendschapsfluistering van het bosch, met de stralende stille zegening van den open hemel daarboven en de toewijdingsbekentenis van den wind daardoorheen, verwarmt hij het beeld van de bruid die hem ten tweeden male ontweek, die hij nog niet loslaten wil, omdat zij Bruid is, en die daarom nu zal komen om hem te begroeten en hem zonder veel woorden, het vertrouwen te brengen waarop hij recht heeft.

Wat verlangt hij? Eerherstel en liefde vol vriendschap. Vertrouwen, en dan een leven dat eindeloos is zonder de verdorring van den stoffigen ouderdom. O, een boosdoener is hij, in zijn hart, hij weet het. Wie spreekt in de wereld uit wat in hem leeft? In Keulen komt zij nu eerst, en hij brengt haar naar Worms. Wat Jitzgak versmeet als een bedorven juweel, dat zal hij als een veredeld sieraad aanbrengen in de stille kroon van de Wormser Hacohens. Zij zullen er sterk en gelukkig mee zijn. En verder weet hij niet. En God van Israël, wat is het leven groot en heerlijk. Groot en heerlijk

199