Simcha, de knaap uit Worms

weet het! Rabbi Elieezer ben Isaac! En uw groote gast, die nu in Troyes leeft: Rabbi Sjeloumo ben Jitzgak, Raschi! Worms, Mainz en Speijer zijn steden van groote geleerdheid.” Vertrouwelijk zei hij: „Onze Rabbi Gerschom is een man dien men nooit kennen kan. Hij weet woorden te zeggen die er zijn en er toch niet zijn. Schaduwen; men denkt ze te grijpen.... Zij zijn niet meer te herkennen en toch weet men: zij zijn er geweest.” Hij wiegde met zijn hoofd: „Ook nu. Ik zal het straks anders zeggen: er zijn dingen die duidelijk moeten zijn, ook al heeft de Rabbi zijn eigen plichten.” Simcha vroeg voorzichtig of Rabbi Gerschom dan niet duidelijk was? „Neen. Ik zal het straks anders zeggen. Luister maar. Ge zult het hooren,” weerde de Opperparnas af. Achter in de zaal naderden elkaar de sexen weer onder het fijne klagelijke zingen van de beide muziek-tuigen; de maat van den dans was opgewekt, de eentonige melodie niet meer dan een greep, dun en weifelend, naar den vorm, naar vorm van muziek als van leven. Flauwe smachting; een weemoed die al vaag was en dan nog aarzelde zich uit te spreken, een dansmaat die half ruw van sprong, half sleepend van hoffelijke plechtigheid was, en die zijn voldoening bracht met de nadering zelf tusschen man en vrouw. De beide trekkende muzikanten hadden voor de Keulsche Joden een nieuwe danswijs meegebracht, maar zij bewaarden ze als schitterstuk van den avond. Eerst kwam Esther, Hanna’s zuster, mank, minder vol maar strakker dan Hanna van mond en blik en even blank, haar vader en den gast nog eens wijn en gebak brengen namens From-met: Hanna bleef dansen, zij vond dat zij nu haar best jegens haar bruidegom had gedaan en vertrouwde op de goede gevolgen. Dan kwamen de Potsenmakers naar voren. Uit nederigheid hadden zij hun mantels over hun papegaai-kleurige pakken aangehouden, zij bogen diep voor de Ra-banniem die hen verlof hadden gegeven, zich nu vooraan in de zaal op te stellen. Een van de twee ging met open baret rond en zamelde het loon in; de munten wipten bij massa’s in de muts: koperen Haller’s en zilveren munten: Pe-schietiem, Pfenningen,Weisspfenningen, die twaalf koperen

2 17