Simcha, de knaap uit Worms

„Blijven wij hier?” fluistert zij, „ja? blijf jij hier bij mij? — mijn bruidegom? — mijn man?”

Het was voor haar een tweede bruiloft, een honderdvoudig doorsidderd genot: van het nu volle liefdesspel met den jongen wiens geur haar smaakte als een verrukkelijke vrucht uit de eigen tuinen, wiens kinderlijkheid haar een nog ongekende lust schonk, en bij wien zij de boven heel dat feest uitstijgerende dronkenschap vierde van de plotselinge omwenteling van haar afgedwaalde gevoelens terug naar het eigene toe, en dat zoo diep, dat zij haar heele wereld in haar beste sappen er mee indronk. Haar heele eigen wereld, het edelste, het meest wezenlijke daarvan voor haar, zooals iemand dat wat hij jaren lang met het welbehagen van het leven zelf om zich heeft geroken, nu eindelijk in vasten vorm gaat bijten en eten. Zoo was zij de zijne, in een over-rijk mengsel van ontroeringen. Hij die zijn eerste volle liefdesgeluk beleefde, ontving dit alles als een geschenk van haar eenvoudige overgave, en werd er tot zijn uiterste li-chaams- en hartsontvouwing door opgedreven. En daarna, toen zij met de armen om elkaar nieuwe, zachte kussen wisselden, zei zij zacht:

„Nu ben ik jouw vrouw, Simcha.”

„Je bent mijn vrouw,” zei hij.

Hij steeg door die plechtige toegedaanheid tot een wijding, waarvoor hij een bezegeling zocht. En hij ging rechtop zitten, en terwijl hij met de eene hand haar leest hield, nam hij een ring dien hij van zijn vinger had getrokken, en schoof dien aan den hare: in het bosch, in den koelen, maar lichten lentenacht, sprak hij tot haar verbaasde maar ontroerde oogen de woorden van de werkelijke „goepah” uit: „Hary at mekadoesjes lie betaba-as zoe, kedas Mosché we-JisraeL...” (Zie, door dezen ring zijt gij met mij in heiligheid verbonden, zooals Mozes met Israël). Hierop omhelsde hij haar in een langen kus; Hanna schreide. Het was eerst de uitzonderlijke genieting van zijn vondst, het vermogen om het ongeoorloofde met het heilige te doordringen en dit ongekende mengsel van wezenlijke verheffing te bereiken. Zij vierde alles mee; in twee werelden stond haar liefdetroon.

153