Simcha, de knaap uit Worms

„Ik ben alleen gekomen, Heer Bisschop, om zooals ik liet zeggen, een paar woorden met U te spreken van groot gewicht.”

De Bisschop zat tegen den wand van de groote zaal, in zijn gebeeldhouwden houten stoel, rechts en links van hem staande, vijf monniken, de gezichten, en evenals bij den Bisschop de kruin, geschoren. Zij waren in keurige grijze overkleeden, grijs en rood, en toonden door geluid noch beweging hun aandacht voor het onderhoud. Bisschop Hermann droeg een krans van haren en een baardje om kin en bovenlip; hij had een wijden korten rooden mantel boven een broek. Hij sprak uit zijn blozend ronde kopje vriendelijk tot Rabbi Gerschom, die zijn muts had opgehouden.

„Mijn monniken, raadgevers, zijn bekend met al mijn zaken; spreek vrij, geleerde Rabbi Gerschom. Er wordt niets naar buiten medegedeeld, als ik dat niet wensch.”

En toen Gerschom kort, sprak van de bezorgdheid onder de Joden, over de toenemende beweging onder de Kruisvaarders, die hier aan den Rijn een beweging tegen de Joden dreigde te worden; van de monniken die het volk openlijk tegen hen hitsten alsof Paus Urban een Kruistocht tegen de Joden in het Rijnland had bevolen:

„O, geleerde Rabbi, maar Gij behoeft niets te vreezen. Ik heb u doen weten dat de Keizer ons geschreven heeft U te beschermen. En al ware het zoo dat hij dat niet had gedaan, (hoe goed, dacht Rabbi Gerschom, dat wij hier in Keulen evenals in Mainz, vijfhonderd zilverguldens op die boodschap in de Keizerlijke schatkist geschonken hebben) dan weet gij dat in mijn gebied geen man of vrouw een van U met boosheid zou naderen. De Keizer is in Rome, maar zijn Bisschop is hier. Wees gerust, Rabbi, en zeg tot Uw Joden dat ik voor hen waak.”

„De Heer Bisschop weet dat wij al duizend jaar hier in Keulen wonen....”

„Gewis, geleerde Rabbi.”

„Men zegt dat zij van plan zijn, ons met groote horden te overvallen....”

„Ik heb daarvan niets vernomen. Ik zal het onderzoeken. Ik

108