De een zijn dood ....

lief zoo niet die lange mouwen — zeker van de Zon hè? ' „Nee, van Amsterdam," zei Naatje, zich van schouder naar schouder bekijkend, „’k was verleje week twee dagen met Moos, over Sjabbes, nou, ’k most toch een hebbe, toen heb ’k maar meteen daar een gekocht, och ’k ben d’r nou eenmaal gewend hè, ik kan daar beter terecht....*'

„Netuürlijk,” gaf Jette toe, „wat je gelijk hebt hoor, voor z’n kleeren moet me gaan waar me 't beste terecht kan; ik kan ook altoos beter koopen in een winkel, waar ’k gewoon-lik kom.... da’s toch je goppejepon, niet? of niet?” „Jazeker,” zong Naatje, in de overtuiging Jette tevreden te stellen door 't bescheiden toe te geven; „je kèn ’m toch wel? je het ’r zellef nog an gewerrekt.’"

„Ja, dat is ook zoo.... weet je nog wel!” teederde Jette, „was wel gezellig toe hè? die tijd vóór dat je getrouwd was, ja’.... ’t was ’n fijne jepöon, ’t was écht ’n fijne jepön; as me toch maar góed goed koopt hè. Och, netuurlik,” gebaarde ze ook naar Rozette aan de andere tafelzij, „is dat dan niét waar?” „Duurkoop is goèdkoop,” paste zich Rozette w'at moeizaam aan bij het gepraat der om uiterlijke opvoeding alleen beneden zich gerekende, maar zooveel oudere vrouwen. Zij was blij iets te kunnen zeggen, nu ze een poos stil-bangelijk had gekeken naar de Rosensteins, die sprakeloos waren blijven zitten tegen den muur. Plotseling tilde de ouwe Izak zijn met het zwart van den hoed afgedekten kop uit zijn gemijmer op en snauwde zijn opmerking door het nog maar zachte praatweefsel aan den anderen kamerkant, naar Rozette heen. die opschrikte. Zijn grauwe oogen en kale blauwgrijze mond bauwde uit gewoonte tyranniek-waanwijs, als naar kinderen, maar in het langzame spreken drong hij meer en meer zwaarte naar het zinslot, tot de nijdige, menschen-hatende bralling der laatste w oorden:

..Wat koop je dan tegensw^roordig in jouw winkels?" riep hij, „vuiligheid en smeerlapperij en ’n enkel beetje drek der doorheen! 'n mooi papiertje en ’n strikje met ’n lintje toe!.... je heb daar 'n waar woordje gezegd, meissien: main ette olewesjolem hot gezaakt, — ja, dat verstaaj’ niet, je leert al-