De een zijn dood ....

zwarte streepen; Moeder en Jette hadden het, na lang aarzelen, wel voor de receptie moeten gaan horgen.

„Heeft Oome Sam je al gefilleceteerd?” vroeg Sam, ,,’k heb ’m niet bij je gezien.”

„Jazeker,” zei Vader, „wèl gefilliceteerd hoor, toe was jij al weg.... an de deur.”

Sam zag z’n Vader aan, maar de ouwe bleef langs hem heen zien: hij weigerde over De Beer’s manen te spreken.

„An mijn heeft-ie ook gefilleceteerd,” zei Moeder trots, en vanmorgen ongewoon spraakzaam, „en hoè? nog wel extra hij me naar hoven gekomen, onder de hoe heet ’t ook ’s weer? onder de haftoure. Ja der zijn d’r nog veel meer hij me geweest, ’k heb ’t er druk van gehad....”

„Die Moos en die Naatje die hebben zich za’k sterreven goed gehouen,” zei Sam, terwijl ze aan tafel gingen, ,,’k heb gedacht, dat ze zich vandaag thuis zouen houen, en zij komt toch heelemaal nooit in sjoele! — en daar komen ze me weraclitig allebeide an! nóu nóu....”

„Tóch heb Moos de koors in gehad,” gnuiflachte Meijer naar Vader om een goedkeuring, „toen-ie zag dat wij alle mitswes¹) hadden, en toen ik hen opgeroepen, toe heb ’k bepaald gedacht, dat Naatje daar boven zou harsten van de kift!” „Och,” weerde Vader geërgerd af, „loop jij naar de verdommenis, met je kinderachtige kwajonges-smoesies, ja, ’t zal die menschen hun zorreg wezen of jij vandaag wordt öp-geroe-pen; dat kun ze toch wel begrijpen. Ze weten wel, dat anders als op zoo’n dag zulke kwajonges niet worden opgeroepen.” „’t Is tóch waar,” lachte Meijer gewrongen.

„Dan hadden ze toch wel thuis kunnen blieven,” vergoelijkte Ouwe Beem weer, die Meijer vandaag niet eens zoo lang heleedigd wilde laten. „Maar ik zal je nog wat anders vertellen.”

„Wat dan?” vroeg Jette, dadelijk vol hoop op de zoetigheid van wonderlijke verrassingen.

„Ja,” zei de Ouwe, „as je maar niet zoo’n buitengewoone drukte wilt maken.”

i) Ceremoniën In den kerkdienst, die een religleuse verdienste aanbrengen.